‘We drinken een glas, doen een plas en het bleef zoals het was’. Zoals verwacht leek dat de uitkomst te worden van de discussie in de commissie Algemeen van afgelopen dinsdag. Dit naar aanleiding van het onderzoek naar de financiële gang van zaken rond drie grote projecten.
De coalitiepartijen vonden het feitenonderzoek voldoende en zagen geen meerwaarde om een raad enquête te doen. ‘We moeten er vooral voor de toekomst van leren’. Geen speld tussen te krijgen, maar de trieste conclusie is wel, dat het een verrekt dure cursus is geweest.
In algemene zin geeft het rapport de feiten weer, die zich bij deze projecten hebben afgespeeld. Natuurlijk kun je niet voorbijgaan aan de tijd waarin besluiten werden genomen en op basis van welke informatie toen beschikbaar was of pas veel later beschikbaar kwam. Voeg daarbij de veranderde maatschappij in de afgelopen jaren door de financiële crisis in de hele wereld. Dat opgeteld bij elkaar heeft ertoe bijgedragen dat Delft in deze positie is gekomen. Maar dat niet alleen.
In alle drie projecten zie je een beeld ontstaan van slechte communicatie onderling, wethouders die niet geschikt bleken om hun portefeuille aan te kunnen, zelfs beslissingen namen tegen het dringende advies in van de ambtelijke organisatie, colleges die mat reageerden op niet eenduidige signalen vanuit de ambtelijke organisatie, de accountant die signalen afgaf, maar tegelijkertijd de boel weer in slaap suste met ‘het komt allemaal goed’, de rol van de Provincie bij de Sint Sebastiaansbrug, de raad die niet altijd correct of helemaal niet werd geïnformeerd over toch belangrijke informatie en ook de raad die op sommige momenten adequater had kunnen reageren. Want ook de raad moet in de eigen spiegel kijken.
Dat doet Stadsbelangen Delft ook en ja, Stadsbelangen Delft had achteraf bezien op sommige momenten nog steviger aan de bel kunnen trekken, hoewel er meer dan voldoende voorbeelden zijn in de afgelopen jaren, waarin wij diverse stevige signalen hebben afgegeven, maar tevergeefs. Maar wat wij ook voorstelden, het werd afgedaan met scope wijzigingen, die Delft meer geld zouden kosten, terwijl colleges zelf de ene na de andere scope wijziging doorvoerden. Wij hebben regelmatig gepleit voor een sterke commerciële onderhandelaar. We hebben tijdig aangegeven, zelfs voor de financiële crisis begon, dat Delft financiële maatregelen moest nemen. Wij hebben gepleit voor een portefeuillehouder die zich enkel en alleen zou bezighouden met het Spoorzonedossier. Het was allemaal niet nodig.
In Delft bepaalde vooral de coalitie wat er gebeurde en werden hun wethouders ten koste van alles in het zadel gehouden. Stadsbelangen Delft geeft al jaren aan, dat het dualisme in Delft voornamelijk op papier bestaat.
Het rapport laat naar onze mening duidelijk zien dat in de toekomst indringend gekeken moet worden naar de kwaliteit van toekomstige wethouders. Ook dat is in de afgelopen jaren een groot probleem geweest in Delft. Wij hebben in het verleden ook daar opmerkingen over gemaakt. Wethouders die onvoldoende kwaliteit hadden en toch de verantwoordelijkheid kregen over risicovolle dossiers en over onderwerpen waarvan zij geen verstand hadden. Een strengere selectieprocedure over toekomstige wethouders is een aanbeveling die wij missen bij dit rapport.
En dan hebben we het nog niet over consistentie van aansturing van portefeuilles. Vanaf 2006 zijn zowel op Financiën als het Spoorzonetraject op beide portefeuilles 5 verschillende wethouders actief geweest. Hoe waarborgen we consistentie van risicovolle dossiers.
Het rapport geeft veel feiten weer, waarin vooral de hoe-vraag is beantwoord. Hoe heeft het allemaal zover kunnen komen. We missen het antwoord bij diverse feiten over de waarom-vraag.
Waarom heeft oud-wethouder Koning de raad niet geïnformeerd dat zij de tweede aanbesteding van de Sint Sebastiaansbrug tegen het uitdrukkelijk advies van de ambtelijke organisatie doorzette. En waarom heeft oud-wethouder Junius de raad dat niet verteld. Ook zij moest daarvan toch op de hoogte zijn? In het rapport lezen wij niet terug dat er gesproken is met gedeputeerde de Bondt.
Zij heeft toch ook een opmerkelijke rol gespeeld in het Sint Sebastiaansdossier. Waarom werd er niet met haar gesproken? Wat is er nu echt gebeurd met de voormalige directeur van OBS, die zogenaamd ineens een nieuwe uitdaging had gevonden? Het beeld dat bij onze fractie ontstaat, is dat hij simpel weggestuurd werd zonder gezichtsverlies van hem en de portefeuillehouder. Waar of niet waar?
Het rapport geeft aan, dat voor de gemeenteraadsverkiezingen alle financiële lijken wel bekend waren, maar niet in een totaal overzicht. Dat is moeilijk te geloven. Stadsbelangen Delft kan zich niet voorstellen dat oud-wethouder Vokurka hier niets van af wist. Het blijft verbazingwekkend dat hij drie maanden voor de verkiezingen plotseling het zinkende Delftse schip als eerste verliet en Delft liet weten dat hij de stad beter achterliet. Voor onze fractie geeft het rapport hierop geen duidelijk antwoord.
Hoe kan het dat de accountant in de afgelopen jaren geen sterkere signalen afgaf? Waarom is het college maar blind gaan varen op rapportages van de accountant, terwijl er toch sprake was van geen eenduidige adviezen vanuit de ambtelijke organisatie? Je had mogen verwachten dat er niet alleen een belletje was gaan rinkelen bij colleges, maar juist een grote sirene.
In de afgelopen jaren werden diverse externe onderzoeken uitgevoerd in opdracht van het college. Sommige afgedwongen door de raad. Opmerkelijk is dan wel dat de onderzoeken telkens weer de door het college ingeslagen route steunden. Hoe kan dat toch steeds? Is hier de slogan: ‘wie betaalt, bepaalt van toepassing? De rol van diverse onderzoeksbureaus is bij dit onderzoek niet onderzocht. Wat was hun opdracht en was vooraf de uitkomst daarvan al bepaald? Was het afbouwen van het stadskantoor nu echt duurder dan het afblazen daarvan? Kon Delft wat betreft de parkeergarage aan de Spoorsingel echt niet meer terug? En was, en volgens ons nog steeds, een betrekkelijk eenvoudige renovatie van de Sint Sebastiaansbrug echt niet haalbaar? Maar ook, waar kwamen die verkeerde aannames van de grondwaterstanden in de Spoorzone nu eigenlijk vandaan? Als één gebied vol zit met peilbuizen, dan is dat het Spoorzonegebied wel. Het rapport geeft geen antwoord op deze vragen.
Kortom: Er zijn zeker nog onbeantwoorde vragen. Niet alleen bij Stadsbelangen Delft, maar ook bij andere oppositiepartijen. Het is inmiddels wel duidelijk dat de coalitiepartijen niets voelen voor een raad enquête. Toch kan het niet zo zijn, dat het al dan niet doorgaan van een raad enquête door de coalitiepartijen (meerderheid) wordt bepaald. Overigens ook niet door oppositiepartijen (minderheid).
In ieder geval bleek er na afgelopen dinsdag zowel bij de coalitie- als oppositiepartijen de bereidheid om te bezien op welke wijze vele onbeantwoorde vragen beantwoord kunnen worden. Stadsbelangen Delft hoopt, dat de raad als geheel voor de raadsvergadering van 16 februari 2016 hiervoor een oplossing vindt. Dat zou echte dualisme zijn. Wordt vervolgd.
Fractie Stadsbelangen Delft
Aad Meuleman
Geef een antwoord