Toen ik de Kadernota door de spelling control van mijn computer liet gaan, werd aangegeven, dat het woord ‘herstelplan’ correct was geschreven. En hiermee kwam ik gelijk aan het eind van mijn ‘complimenten’ voor dit college. Want hoe serieus neemt het college zichzelf met het voorleggen van dit herstelplan aan de raad?
Dit zwakke herstelplan verbaast ons niet, en naar wij vandaag begrepen ook de Provincie niet, want het huidige college is naar onze mening geen sterk college. Dat moeten de doorgewinterde Provinciale- en Rijk bestuurders toch ook in de gaten hebben. Overigens hebben wij dat bij eerdere colleges ook al geconstateerd. Ik sprak daarover tijdens de Algemene Beschouwingen op 28 september 2007. Daar maakte onze fractie tevergeefs al opmerkingen over het hoge aantal fte’n in onze ambtelijke organisatie, maar niemand die toen bereid was hier serieus naar te kijken. En nu met de botte bijl door het fte’n bestand, waarbij wij grote zorgen hebben over wat dit betekent voor de dienstverlening voor onze inwoners. In 2012 gaven we al aan dat als Delft zo door gaat, Delft straks failliet is.
Wij hadden het vertrouwen in dit college al enige tijd geleden opgezegd. Dat neemt niet weg, dat wij altijd bereid zijn ons standpunt te herzien als daar aanleiding toe is. Dat is niet het geval. Collegeleden die nu al over elkaar heen struikelen over de kinderboerderijen. Dat oogt niet sterk.
Een echte start van het herstelplan moet beginnen met wijzigingen in de samenstelling van dit college. Wij roepen de coalitiepartijen op hier snel werk van te maken. Hierbij ligt ook een grote verantwoordelijkheid voor de grootste fractie (D66) in deze raad, dankzij Alexander Pechtold – een man voor de toekomst, die dat altijd wel zal blijven. Het kan zo echt niet langer.
De Kadernota begint met hoe mooi en geweldig Delft is, maar nog geen alinea verder beschrijft de nota de harde werkelijkheid. Structureel te kort, hoge lokale lasten, negatief eigen vermogen, schuldenlast, preventief toezicht Provincie. Het is allemaal waar, maar met deze marketing beschrijving kunnen we beter spreken van Failliet Delft in plaats van Nieuw Delft.
Wat opvalt is, dat het college alles afschuift op externe factoren. Geen moment wordt in de eigen spiegel gekeken. Het college wijst onder andere op onvoldoende structurele bijdrage vanuit het gemeentefonds voor onze centrumfunctie. Je mag dat vinden, maar dat is niet de reden van de financiële situatie waar Delft in zit en bovendien hadden vorige colleges hier al werk van moeten maken. Dit nog afgezien van het gegeven dat Provincie en Rijk heel anders denken over Delft als centrumgemeente.
Wethouder Hekker kan wel stellen dat de gezamenlijke overheden bij het Delftse probleem moeten optrekken, maar de harde werkelijkheid is, dat tot op heden geen enkele overheid dan wel buurgemeenten een euro extra aan Delft wil uitgeven. Ja, we krijgen wel vele aanbevelingen aangereikt en dat is prima, maar dat leidt op korte termijn zeker nog niet tot financieel herstel. Het college kiest met het herstelplan voor de helpende hand scenario en dat moet dan uiterlijk november 2015 resultaat opleveren. Anders moeten we toch de art. 12 status aanvragen. Inmiddels is wel duidelijk dat de helpende hand in deze participatiesamenleving, anders dan het geven van aanbevelingen, niet te verwachten is van andere overheden en buurgemeenten. Het college kan, denken wij, de samenvatting opbrengst herstelplan van 6,4 miljoen onder 4.6 alvast doorstrepen.
Ook duidelijk is dat het maar zeer de vraag is of Delft in aanmerking komt voor een art. 12 status. De presentaties van de Provincie en het Ministerie geven het beeld dat een dergelijke status er voor Delft niet inzit, omdat deze overheden van mening zijn dat Delft nog genoeg zelf kan doen om financieel gezond te worden. Bovendien heeft een eerdere presentatie ons geleerd, dat de art. 12 status geen luilekkerland is. De eerste sheet van deze presentatie staat ons nog vers in het geheugen. Een beer met een pot honing met daaronder de tekst ‘dit is art. 12 niet’.
Dat leidt bij Stadsbelangen Delft tot de gedachte dat Delft in eerste instantie alles op alles moet zetten om de regie in eigen hand te houden. Dit betekent dat de raad en het college in samenwerken met onze inwoners over grenzen heen moeten stappen, waarbij het vooral van belang is dat Delft haar strategie richt op het kopen van tijd. Niet vasthouden aan de kreet ‘de grens is bereikt’, maar naar mogelijkheden kijken om grenzen te verleggen. Hierbij moeten we zeker meewegen, dat het afstoten van voorzieningen gemakkelijker is, dan het op termijn opnieuw opbouwen daarvan. Delft moet wel aantrekkelijk blijven.
Op dit moment is onze conclusie, dat de Provincie en het Rijk niet zoveel op hebben met ‘de grens is bereikt’ en de ‘helpende hand’. Stadsbelangen Delft wil zo snel mogelijk een overzicht zien, waarin wordt aangegeven welke maatregelen we over de collegegrenzen nog kunnen nemen, wat dit dan op dat moment voor onze stad betekent en vooral op welke termijn Delft dan weer financieel gezond kan zijn als we over grenzen heenstappen.
Laat er geen misverstand over bestaan. Stadsbelangen Delft wil zo veel mogelijk extra pijnlijke maatregelen voorkomen, maar als het college en deze raad het lef hebben om samen met onze inwoners door te bijten, dan zijn wij ervan overtuigd dat Delft zo snel mogelijk weer financieel gezond kan worden. Dan houden we de regie in eigen hand in plaats van dat andere overheden straks ons hun wil opleggen. Bij het kijken over de collegegrenzen moet alles bespreekbaar zijn, zoals:
– vervanging collegeleden
– een wethouder minder
– verkoop stadskantoor, wellicht bovenverdieping verbouwen tot luxe appartementen?
– nog meer afstoten van taken
– uitstellen geplande investeringen, vooral idealistische investeringen
– meer inkomsten genereren uit binnenstedelijk grondgebied
– meer woningen bouwen in Spoorzone (hogere torens?)
– OZB
– aantrekken sterke commerciële onderhandelaar
– subsidies extra kritisch bezien
– lening afsluiten voor langere periode tegen lage rente
– promotie Delft nationaal en internationaal verbreden en activeren
– bijdragen vragen van succesvolle kennisbedrijven
– investeringen in kennisbedrijven kritisch bezien
– benut ideeën vanuit de stad om inkomsten te genereren zonder vast te houden aan ambtelijke grenzen (hierbij ook oproep doen aan inwoners om mee te helpen denken in oplossingen. Jaren terug is aan bewoners ook gevraagd om het geld van de EZH aandelen te helpen opmaken)
– stoppen met bouwen van nog meer studenten woningen. Studentenwoningen brengen via de berekening van de VNG minder geld in het Delftse laatje.
Stadsbelangen Delft kiest voor eigen regie.
Fractie Stadsbelangen Delft
Aad Meuleman
Geef een antwoord