Half december 2018 heeft het college eindelijk het bestuursprogramma 2018-2022 gepresenteerd. De agenda Delft 2040 vormde hierbij de leidraad. Jammer dat wij zo lang hebben moeten wachten op dit programma van deze coalitie. Wij vermoeden dat verkiezingen, de formatie van het college en de gesprekken met de stad en raad daar verantwoordelijk voor zijn. Het college probeert hierbij de nadruk te leggen op vijf noodzakelijke opgaven, zoals een stevige basis, sterke wijken, de (innovatieve) maakindustrie, de energietransitie en de mobiliteitstransitie.
Lees verder
Tag Archive for oplossingen
Bestuursprogramma: Welkom in Utopia
Delftse ‘Koningin Jolanda’ weinig wol!
Graag voldoet onze fractie aan het verzoek van Aad Meuleman om door middel van ‘zijn glazen bol’ onderstaande column te plaatsen op onze website.
Fractie Stadsbelangen Delft
Bram Stoop
Delftse ‘Koningin Jolanda’ weinig wol!
Onder de kop ‘Delfts raadslid maakt vuist tegen schimmel’ publiceerde het AD een artikel van de Delftse ‘Koningin Jolanda Gaal.’ Deze roeptoeter raadslid blinkt vooral uit in niet onderbouwde kreten en schijnt er vooral plezier in te hebben om Delft keer op keer alleen maar negatief in het nieuws te brengen. Er is zelfs iemand verhuisd naar Zeeland als gevolg van de schimmel in huizen in Delft, stelt zij. Alsof in Zeeland geen huizen met schimmel te vinden zijn.
Lees verder
Stadsbelangen houdt spoor recht!
Algemene Beschouwingen Stadsbelangen Delft Programmabegroting 2012-2015 tijdens de Gemeenteraadsvergadering 25 oktober 2011.
Mensen maken de stad, Samen met de stad, Anders…ja, Delft in beweging, stad terug aan de mensen en Wij maken Delft. De verkiezingsslogans van de coalitiepartijen achter elkaar geplaatst. Hoopvolle slogans, maar wat is er tot op heden van terecht gekomen? Wie moest het nu eigenlijk anders gaan doen? De mensen, de coalitiepartijen, het college? En vooral.., wat zouden ze ook al weer anders gaan doen?
Beginspraak
De dingen gaan inderdaad anders. Inmiddels weten onze inwoners hoe serieus de coalitiepartijen en met name D66 en Groen Links het instrument referendum nemen. Om nog maar te zwijgen over het mooie modewoord ‘beginspraak’. Bewoners krijgen ruimte om mee te praten over de toekomst van de stad, zo stelt het college, maar de ruimte, voor zover die er is, is zeer beperkt. De politiek geeft de kaders aan wanneer dat wordt toegestaan. Beginspraak dus, maar dan alleen als het mag van de politiek en ….. als het hen uitkomt. Niet echt motiverend.
Met beginspraak bedoelt dit college in feite ‘eindspraak’. Wij hebben dat gezien bij de discussie rond het accommodatiebeleid. Niet vooraf met de gebruikers van de buurtaccommodaties in gesprek, maar achteraf nadat is besloten. Ouderwets gaan uitleggen hoe goed het is, wat besloten is en dat noemt het college in gesprek gaan met bewoners. Stadsbelangen heeft toch een ander beeld als het gaat om beginspraak.
Mensen
Juist op het thema ‘mensen en samen doen’ waren de verwachtingen hoog gespannen. De werkelijkheid is dat dit college en de coalitiepartijen op dit onderdeel een dikke onvoldoende scoren. ‘Mensen maken de stad’, zegt de PvdA. Dat hebben we gezien bij de discussie over het referendumverzoek. De PvdA is bij hun verkiezingsslogan vergeten aan te geven, dat met ‘mensen’ niet de inwoners van onze stad, maar de zes fractieleden en de eigen PvdA wethouder worden bedoeld.
De mensen die de bibliotheek in het Tanthof open wilden houden, kregen nul op rekest. De mensen die diverse buurtaccommodaties open wilden houden visten achter de PvdA huiskamer. Inwoners die wij dagelijks spreken en het oneens zijn met het voornemen om het vuilnis eenmaal in de twee weken op te halen, zullen het nakijken krijgen. Nu weer plannen om vergunning parkeren in het Poptahof en Voorhof te gaan invoeren. Dan toch de parkeerolievlek? De inwoners willen dat niet. Als je werkelijk meent dat mensen de stad maken, dan zou je juist de mensen de kans moeten geven om de stad te maken. Om samen met de mensen in onze stad de noodzakelijke bezuinigingsklus te klaren. Niet door achteraf beslissingen op te leggen, maar door vooraf in gesprek te gaan. Dat zorgt niet alleen voor draagvlak, maar vooral voor creatieve oplossingen die bovendien de betrokkenheid van álle inwoners van onze stad kunnen vergroten. Oplossingen bedacht door mensen, die graag met de politiek samen de stad willen maken.
Poppodium
Al vanaf december 2009 wordt gesproken over de ontwikkeling van een goed pop podium. Er is nu een ‘pop kwartiermaker’ aangesteld. Wij zien nog weinig resultaat. Speakers was en is hiervoor bij uitstek een geschikte locatie. Nu worden daar baya-beach club feesten gegeven met elk weekend politiewagens rond de Burgwal om de orde te handhaven. Meisjes in bikini achter de bar. Daar zal best een markt voor zijn, maar waar blijft het nieuwe poppodium? In 2011 heeft Speakers nog subsidie gekregen en voor 2012 krijgt men ook nog een gedeelte. Dat vinden wij onder deze omstandigheden niet terecht. Stadsbelangen zal met een amendement komen om de subsidie voor 2012 voor Speakers te wijzigen in een extra subsidie voor Westerpop. Het enige poppodium dat er nog is. Het popbeleid is nu letterlijk weg evenals de live (pop) muziek. Dat past niet in een stad als Delft. Wij zijn overigens benieuwd naar de nota die in november as. naar de raad wordt gestuurd over dit onderwerp.
Bereikbaarheid
En ja, Delft beschikt ook over een bereikbaarheidsregisseur. De centrale vraag van Stadsbelangen is: Hoe komt het toch dat plannenmakers (verkeersdeskundigen) niet gewoon voor de meest voor de hand liggende oplossingen kiezen? Het lijkt wel of er bij elk nieuw verkeersvraagstuk een prijsvraag uitgeschreven wordt voor de ingewikkeldste oplossing waarbij verkeersveiligheid een ondergeschikte rol lijkt te spelen. Als je kijkt naar het Delflandplein of naar tijdelijke oplossingen bijvoorbeeld in het Spoorzone-gebied, maar ook de omleidingsroute voor (zwaar vracht-) verkeer, onnodig langs een school aan ’t Verlaat, dan vraag je je werkelijk af wie dit bedenkt. Maar óók, waarom ook in dit geval zo slecht wordt geluisterd naar de inbreng van betrokken inwoners. Er wordt steeds weer in specialisten geïnvesteerd (het moet inmiddels wemelen van de bereikbaarheidsmanagers en –coördinatoren of welke naam zij dan ook hebben), maar het wordt er op straat niet veiliger op en zeker niet duidelijker.
Naar kritische en oplossingsgerichte geluiden van onze fractie en de overige oppositiepartijen wordt tot nu toe niet geluisterd. En …. daar is dit college dan wel consistent in, ook geluiden uit de stad worden genegeerd. Nu is er weer opdracht gegeven aan een verkeerspsycholoog, die moet onderzoeken waarom Delftenaren zich op een aantal plekken in het verkeer niet veilig voelen. Wat onze fractie betreft hoeft het college dit niet te onderzoeken. Het onveilig gevoel ontstaat namelijk door onveilig gecreëerde situaties. Het lijkt ons effectiever om iedereen die verantwoordelijk is voor het Delftse verkeersbeleid verplicht in vrije tijd een dag per maand actief deel te laten nemen aan het verkeer in en rond onze stad. Wie het dan nog niet begrijpt, kun je altijd nog naar de verkeerspsycholoog sturen.
Financiën
Delft beweegt, inderdaad! Financieel nog steeds in een neerwaartse spiraal. Als achter de verkiezingsleuze: ‘Wij maken Delft’ de toevoeging ‘armer’ had gestaan, dan had deze leuze nog geklopt ook. De weerstandscapaciteit is, net nadat deze Programmabegroting gedrukt was, al weer afgenomen met het nadelige resultaat tot nu toe over 2011 van bijna 2 miljoen.
Natuurlijk mag en kan niet worden verwacht dat dit college na 1 ½ jaar alle financiële problemen heeft opgelost, maar de positieve uitleg dat Delft het beter doet dan andere gemeenten, vindt Stadsbelangen niet interessant. Wij hebben met Delft te maken en Stadsbelangen constateert dat het financieel nog steeds niet de goede kant op gaat met onze stad.
Mevrouw Norbruis stelde in de stadskrant (citaat): ‘Waar eerst nog vet zat, verdwijnt dit snel- oppassen dat we het bot niet raken.’ Als wij zien wat het college schrijft over het risicoprofiel, dan constateert onze fractie dat alle risico’s midden of hoog zijn, waardoor het dweilen met de kraan open zal blijven in Delft. Tot het geld op is. En dat duurt, is onze inschatting, nog maar heel even. Het bot is dus al te zien.
Stadsbelangen heeft hiervoor tijdens de discussie rond het wel of niet bouwen van Het Nieuwe Kantoor gewaarschuwd. Is dat bangmakerij, zoals de heer Damen ons toen verweet? Nee voorzitter, dat is gewoon de keiharde realiteit. Overigens was de heer Damen het enige raadslid dat sprak over het faillissement van Delft. Hoezo bangmakerij? Is de PvdA dan bang voor de realiteit? Is het angst voor draagvlak onder de bevolking van onze stad? Maar het waren toch de mensen die de stad maakten?
Alternatieven
Een alternatief is natuurlijk dat Delft aan het rijk vraagt om artikel 12 gemeente te mogen worden. We leveren dan wel wat vrijheid in om financiële beslissingen te mogen nemen, maar Delft kan dan wel extra geld vragen uit het gemeentefonds. En voor grotere uitgaven moet de gemeente toestemming aan het Rijk vragen. Dat scheelt weer een hoop lokaal gedoe. Een dergelijk alternatief heeft weliswaar niet onze voorkeur, maar het blijft wel een alternatief.
Zijn er dan geen andere alternatieven? Jazeker, Stadsbelangen heeft op onderdelen vorig jaar bij de behandeling van de Programmabegroting 2011-2014 met de VVD en de ChristenUnie een alternatieve begroting ingediend. Een alternatieve begroting die volledig werd weggestemd door het college en de coalitiepartijen. Schoon, heel, bereikbaar, cultuur en veilig. Dat waren de voornaamste thema’s waarop wij niet of minder wilden bezuinigen en waarvoor door genoemde partijen alternatieve dekkingen werden aangereikt. Wethouder Vokurka gaf laatst in de commissie M&E al aan, dat het college bij de behandeling van de Programmabegroting geen enkele motie of amendement zal accepteren zonder dekking. Zelfs met dekking deed het college dat vorig jaar al niet. Waarom zouden oppositiepartijen zich dan nog druk maken?
De huidige opstelling van de coalitiepartijen lijkt vooral te zijn ingegeven vanuit de gedachte dat de huidige collegesamenstelling overeind moet worden gehouden. Zo’n opstelling dateert nog uit de monistische periode en hoort niet meer thuis in de huidige dualistische wereld van – ook!! – de gemeentepolitiek. En zeker in deze tijd, waarin de ‘stadsportemonnee’ zoveel aanslagen krijgt te verduren en de ‘rode cijfers’ zijn bereikt!
Kritische geluiden van onze kant, maar wel vanuit terechte zorgen over vooral de financiële situatie in onze stad en over de belangen van haar inwoners. Die zorgen motiveren ons.
U mag ons wellicht als dwarsliggers beschouwen, maar uiteindelijk zijn het wel de dwarsliggers die het spoor recht doen lopen.
Fractie Stadsbelangen Delft
Aad Meuleman
Arrogant college negeert advies onafhankelijke commissie
De vuilnisbak van La Vie in het steegje is een doorn in het oog van het college. Wat te denken van de fietsen? De afvalbak, die er al 16 jaar probleemloos stond, blijkt nu een doorn in het oog te zijn van het college. Zo’n afvalbak hoort niet in een historisch steegje thuis. Dat de eigenaar in zijn restaurant geen ruimte heeft om de afvalbak neer te zetten anders dan in de keuken deert het college niet. In de keuken kan de afvalbal niet worden geplaatst in verband met de warenwet. Dat de eigenaar ook niet met zijn afval ruim 500 meter naar de dichts bijzijnde plek loopt (de ondergrondse container op de markt waar de afval meer ernaast staat dan er in) kan onze fractie zich voorstellen.
De ondernemer stelde voor een kleine aanbouw te bouwen, zodat de container niet in het zicht stond. Het college wees dit af. Ondanks de terechte argumenten van de eigenaar, dat hij gewoon geen andere mogelijkheden heeft, bleef het college volharden in het handhaven en legde de ondernemer een dwangsom op. Dus ging de ondernemer in verweer bij de bezwaarcommissie. Een commissie die onafhankelijk de kwestie beziet en daarover een oordeel uitspreekt. De bezwaren van de ondernemer werden op alle fronten door deze onafhankelijke commissie gegrond geacht.
Het college had geen boodschap aan dit onafhankelijk advies en legde het oordeel van de bezwaarcommissie naast zich neer. Hoe arrogant kun je zijn? Gevolg: De ondernemer heeft de kwestie nu bij de rechter voorgelegd en dat betekent extra kosten zowel voor de ondernemer als de gemeente. Als je de situatie ter plekke bekijkt (zie foto), dan is het nauwelijks voor te stellen wat het probleem is bij dit college. De geparkeerde fietsen zijn wellicht meer een doorn in het oog dan de simpele afvalbak. Natuurlijk moet handhavend worden opgetreden als regels worden overtreden. Maar je hebt altijd te maken met situaties die niet te voorzien waren toen het beleid werd vastgesteld. In dat geval mogen inwoners ervan uitgaan dat zij een college tegenover zich vinden dat zich niet stug aan regeltjes houdt, maar erkent dat het gevoerde beleid, zeker in de situatie van La Vie, vraagt om een college dat bereid is naar oplossingen te zoeken. Fractie Stadsbelangen-Delft
Van buiten naar binnen
“De ambtelijke organisatie moet met het gezicht naar de burger staan en niet met de kont”. Een opmerkelijke uitspraak destijds van oud wethouder Jan Torenstra in zijn poging een cultuuromslag binnen de ambtelijke organisatie te realiseren. Op zichzelf was deze uitspraak een goede start om een begin met deze cultuurverandering te maken. Maar met alleen het gezicht naar de burger staan is niet genoeg.
Veel meer zou men vanuit de ambtelijke organisatie beleid moeten maken en oplossingsgericht moeten werken van buiten naar binnen. Dus vanuit de logica van de burger. Een tijd geleden zagen we weer een voorbeeld hoe bij het oplossen van een probleem de ambtelijke organisatie, hoe goed bedoeld ook, vooral de oplossing van binnen naar buiten probeert te zoeken.
Een inwoner huurt een ruimte van de gemeente en krijgt te maken met overlast in de buurt. Hierdoor wordt het lastig het bedrijf te kunnen uitoefenen op deze plek. Overlast die al lang bij de gemeente bekend was, maar misschien niet bij het grondbedrijf dat de ruimte destijds verhuurde aan deze inwoner. Er wordt een praatsessie georganiseerd met de ondernemer, waarbij diverse ambtenaren vanuit verschillende disciplines aanwezig zijn. Verschillende oplossingen worden aangedragen, waaronder: “ga in gesprek met de veroorzakers van deze overlast, want de dialoog is belangrijk.” Hoewel praten nooit kwaad kan, is dit toch in feite de wereld op z’n kop.
Bedoelde inwoner is niet degene die voor overlast zorgt. Hij huurde enkel een ruimte van de gemeente om zijn bedrijf te kunnen uitoefenen. En nu krijgt hij het advies tijd te investeren om gesprekken aan te gaan met de mensen die verantwoordelijk zijn voor deze overlast. Veel gekker kan het toch niet worden. Bovenstaand voorbeeld laat zien, dat in deze casus men zich te weinig inleeft in de problematiek van degene die last heeft van de overlast die anderen veroorzaken. Vanuit de gemeente probeert men vooral oplossingen te zoeken van binnen naar buiten in plaats van andersom. Het geeft maar weer eens aan dat Stadsbelangen niet ten onrechte in het verkiezingsprogramma heeft aangegeven er voorstander van te zijn, dat beleidsambtenaren regelmatig stages zouden moeten lopen in het bedrijfsleven (maatschappij) om zo vanuit buiten naar binnen beleid te kunnen ontwikkelen en oplossingen te zoeken voor onze inwoners.
Fractie Stadsbelangen-Delft
