Terwijl de grote meerderheid van deze gemeenteraad recentelijk zich druk maakte over het internationale vluchtelingenprobleem, is Delft op dit moment niet eens in staat de noodopvang voor onze eigen inwoners adequaat op te lossen.
Lees verder
Tag Archive for jeugdzorg
Algemene Beschouwing ‘Droeftoeter of bruistablet’
Politieke ergenis!
Donderdag 25 september stonden er een aantal belangrijke zaken op de agenda van de raadsvergadering. Eén ervan was de financiële problemen van Delft. Een voorstel voor een enquête onderzoek naar de financiële toestand in Delft vonden de collegepartijen over het algemeen sympathiek maar hier was het echt nog te vroeg voor, riepen ze bijna in koor.
Lees verder
Verbeteren hulpverlening noodzaak!
Het trieste bericht dat de lichamen van Julian en Ruben zijn gevonden, heeft een schok in Nederland veroorzaakt. Ongeloof, verdriet, onbegrip en niet te bevatten. De politieke groepering Stadsbelangen Delft leeft intens mee met de moeder en familie van deze jongens. Tijd om dit verdriet te verwerken zal voor hen zwaar zijn en dat heeft nu prioriteit.
Dat neemt niet weg dat inmiddels gebleken is, dat tien instanties betrokken waren bij de situatie van het gezin. Het zoveelste gezinsdrama heeft zich nu voltrokken en steeds weer horen we: ‘het gezin was bekend bij Bureau Jeugdzorg’. Ook in de zaak – die heel Nederland dagenlang in de greep hield – rondom de broertjes Ruben en Julian, waren meerdere hulpverlenende instanties betrokken. En opnieuw kun je daar vele vraagtekens bij zetten. De praktijk laat herhaaldelijk zien dat verschillende hulpverlenende instanties TE veel en TE vaak langs elkaar heen werken. De beeldvorming van deze hulpverlenende instanties krijgt op deze wijze een steeds negatiever karakter, omdat men er schijnbaar niet van wilt leren. Niet één instantie die dit drama heeft kunnen voorkomen.
Hoewel alle ‘in and outs’ op dit moment nog niet bekend zijn, geeft deze situatie wederom aan, dat de hulpverlening in Nederland is uitgegroeid tot vele ‘onnodige’ of ‘overbodige’ instanties, die niet alleen veel geld kosten, maar volstrekt onvoldoende met elkaar communiceren dan wel in staat zijn problemen daadwerkelijk en effectief op te lossen. Elk gezinsdrama dat zich opnieuw voltrekt is er ons inziens één te veel.
En Stadsbelangen Delft heeft hiervoor al vaker gewaarschuwd. (zie bijvoorbeeld publicaties van oa. Bram Stoop of https://www.stadsbelangendelft.nl/?p=4570) Te veel instanties. Of het nu gaat om bijvoorbeeld armoede, schuldhulpverlening of jeugdzorg, voor bijna elke punt, komma is wel een instantie in het leven geroepen en men doet er vooral alles aan om de eigen toko in stand houden. Het lijkt ten koste te gaan van degene die de hulp zo hard nodig heeft. Je mag van dit soort hulpverlenende instanties, waaronder in deze situatie Bureau Jeugdzorg, toch op z’n minst verwachten dat er deskundigen, goed opgeleiden, zorgvuldig en betrokken mensen werken met kennis van zaken. En daarnaast ook hun verantwoordelijkheid kennen en nemen.
Of verwachten wij soms te veel van deze instanties? De toenemende bureaucratie draagt er aan bij dat er kostbare tijd en energie verloren gaat om die spreekwoordelijke pet dezelfde kant op te zetten en de daad bij het woord te voegen. Wellicht dat het aantal zorgaanvragen hen boven de pet groeit, want te veel mensen voelen zich vaak niet gehoord of geholpen, terwijl ingrijpen op het moment zelf noodzakelijk is.
Tijdens de eerste armoede conferentie, die destijds door de toenmalige wethouder Bolten werd georganiseerd in de TU, werd mij gevraagd, wanneer de armoede zou zijn opgelost. Er waren ruim 250 professionals aanwezig. Ik antwoordde: ‘als we over twee jaar weer een armoedeconferentie houden en er dan nog maar 30 professionals in deze zaal aanwezig zijn’.
Wellicht een gechargeerd antwoord, maar Stadsbelangen Delft hoopt vurig dat de trieste ontwikkelingen rond Julian en Ruben eindelijk eens de ogen opent van de beleidsmakers. De hulpverlening moet overzichtelijk met korte lijnen en effectief worden ingericht. En vooral adequate communicatie van degenen die bij welk gezin of burger dan ook zijn betrokken. Dan kunnen wellicht afschuwelijke drama’s worden voorkomen.
Stadsbelangen Delft
Aad Meuleman
Mijn motivatie
Op 13 mei ben ik op uitnodiging van staatssecretaris Teeven en minister Opstelten aanwezig geweest bij een rondetafelgesprek over jeugdcriminaliteit. Samen met een aantal deskundigen op dit gebied hebben we op een open wijze gesproken hoe we hier tegen aankijken en hoe zaken als dit volgens ons aangepakt moeten worden.
Ik ben al vele jaren met de doelgroep, die onder de categorie meervoudige probleemjongeren valt, werkzaam. Mijn mening heb ik goed kunnen verwoorden, vooral omdat ik op persoonlijke titel mijn zegje mocht doen. Veel verhalen uit het land zijn voor mij herkenbaar en kunnen gezien worden als een landelijk probleem.
De komende tijd gaat er veel veranderen als de gemeenten de regie krijgen over de jeugdzorg. De hamvraag daarbij is, wie gaat het doen? Eén gezin, één regievoerder is gemakkelijk gezegd, maar dan moet je wel sterk in je schoenen staan of goed worden begeleid. Dat wil namelijk zeggen dat je in dienst van het probleem komt. Dat lijkt simpel, maar dat is het zeker niet.
Na een discussie van ruim drie uur vond ik dat dit een goede wijze was om elkaar te informeren. Juist dat is ook een knelpunt, elkaars informatie delen. Ik hoop dat gemeenten gebruik gaan maken van mensen, die er ook verstand van hebben. Hulpverlening vanuit een boek gaat het niet worden. Na afloop bedankte de minister mij voor mijn inbreng. Dat was mooi, maar het gaat niet om mij. Het gaat om de jeugd waarvoor ik mijn werk al zo lang doe. Kortom ik doe dit vanuit mijn motivatie om deze doelgroep weer op weg te helpen naar een plek in onze maatschappij.
Stadsbelangen Delft
Bram Stoop
Werkbezoek Jeugd en Gezin
Dinsdagavond 23 april was er voor raad en commissieleden gelegenheid om in debat te gaan met het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG). Initiatiefnemers waren Stichting Kwadraad, Stichting Jeugdgezondheidszorg Zuid-Holland West en Bureau Jeugdzorg Haaglanden.
Doel van het werkbezoek
Het CJG in Delft heeft de afgelopen jaren volop gewerkt aan een goede en laagdrempelige ondersteuning voor gezinnen en jeugdigen op het gebied van opvoeden en opgroeien. Op dit moment worden op bestuurlijk en politiek niveau (zowel landelijk als lokaal) voorbereidingen getroffen voor een nieuwe inrichting van het jeugdzorgstelsel.
Deze nieuwe inrichting –waarbij gemeenten verantwoordelijk worden voor alle zorg voor jeugd- biedt kansen om de uitvoering van deze zorg verder te verbeteren. Ook in Delft zal dit gevolgen hebben voor de toekomstige organisatie/structuur, inhoudelijke taken en de financiering van het gehele lokale jeugdbeleid.
Om de betrokkenen raads- en commissieleden meer kennis te laten maken met de uitvoeringspraktijk, wilden de Delftse CJG-partners een werkbezoek organiseren om de dagelijkse uitvoeringspraktijk van de CJG-professionals goed in beeld te brengen. Op deze manier konden zij de informatie over de mogelijkheden/kansen en belemmeringen, die CJG-professionals in de praktijk ervaren bij de uitvoering van de zorg voor kinderen en jeugdigen, overbrengen. Daarnaast konden lokale bestuurders met de CJG-professionals in gesprek en debat over zowel de kansen als de dilemma’s rondom het nieuwe stelsel.
Voor mij als hulpverlener was er veel herkenbaar in de presentatie maar toch waren er een aantal zaken, die verhelderend voor mij hebben gewerkt. Zoals iedereen weet, ben ik tijdens commissievergaderingen kritisch op de hulpverlening en vaak ook terecht. Eerlijk is dan ook om niet alleen kritisch te zijn, maar ook de discussie aan te gaan met organisaties, zoals het CJG.
Wat mij daarnaast opviel was dat mensen, die structureel via de media, en wat al niet meer, kritiek hebben op de hulpverlening, er deze avond niet bij waren. In totaal maar 8 raads- en commissie/niet raadsleden. Opvallend was ook de afwezigheid van de PvdA en CDA Delft. Kortom helaas weinig politieke interesse voor dit belangrijke item, waar velen hun mond van vol hebben.
Bram Stoop
Stadsbelangen Delft
Resultaat Gilleswijk nog mager
Op dinsdag 5 maart jl. bezocht de commissie BLD de Gilliswijk. Ik kon vanwege mijn reguliere werk helaas niet aanwezig zijn. Namens de fractie Stadsbelangen Delft was fractievoorzitter Aad Meuleman bij het wijkbezoek aanwezig. Het artikel in het AD van 7 maart 2013 bevestigt helaas het beeld waar Stadsbelangen Delft al diverse keren voor heeft gewaarschuwd. Beleid op beleid en werken vanuit hypes. Vele projecten zijn in gang gezet in deze wijk. Vele professionals zijn daar dagelijks mee bezig, maar er is nog onvoldoende zichtbare resultaat.
Op 13 april 2011 was ik ook al bij het wijkbezoek met diverse gemeenteraadsleden in de Gilliswijk. Tijdens deze rondleiding werd mij duidelijk wat er aan de hand is in deze wijk. Het PvdA beleid van de afgelopen jaren heeft simpelweg niet gewerkt, ondanks de vele miljoenen euro’s. Dat vroeg en vraagt om een andere aanpak. Een aanpak echt gericht op de wijk en dus op de bewoners zelf. Resultaten bereik je niet alleen met struiken snoeien of een moestuin realiseren. Dat zijn wel leuke initiatieven, maar je bereikt er nog geen 5% van de bewoners mee.
Stadsbelangen Delft was in 2011 blij met het rapport dat was uitgebracht door de Delftse Rekenkamer. Hierin werd namelijk bevestigd wat Stadsbelangen Delft al langer heeft aangegeven. De Gilliswijk is een wijk waar dagelijks zaken gebeuren, die niet door de beugel kunnen, waar misdrijven plaatsvinden en waar niemand zogenaamd iets ziet of hoort. Men is bang iets te zeggen. Een onaanvaardbare situatie zo vonden wij toen.
Tijdens het wijkbezoek in 2011 heb ik een gesprek gehad met een aantal jongeren van Marokkaanse afkomst. Ook hieruit werd toen al duidelijk dat het maatwerk van de gemeente vooral met de mond wordt beleden. Precies zoals in het rekenkamerrapport werd gemeld. In het bijzijn van de wethouder gaven deze jongeren aan, dat zij ook wel eens hun zegje wilden doen over de Gilliswijk. Nu zal ik niet beweren dat deze jongeren zo braaf zijn, maar hier ligt de kern van waaruit moet worden begonnen. In het artikel van het AD staat dat Woonbron en de basisschool bang zijn voor meer criminaliteit als men de projecten stopt. Kortom dan zijn we straks weer terug bij af.
Op dinsdag 5 juni 2012 was er ook een externe oriëntatie Jeugdbeleid, dat plaatsvond in de basisschool de Horizon aan de Brahmslaan. Ik bracht toen in dat het erop lijkt, dat het werk van alle organisaties, die zich bezig houden met de problematiek van jongeren, meer met ‘hun eigen handel’ bezig houden dan met de jongeren zelf. Deze opmerking werd niet echt gewaardeerd, maar juist als je dagelijks bezig bent met jongeren met allerlei problemen, zie je hoe belangrijk het is als de aandacht aan de jongeren zelf wordt gegeven. Dat maak ik in mijn werk dagelijks mee. Wel ontstond er discussie over mijn standpunt en dat is nu precies wat Stadsbelangen Delft wil bereiken.
Het was in ieder geval een goede bijeenkomst waaruit bleek dat er nog een lange weg te gaan is. Zeker als jeugdzorg onder de regie van de gemeente komt te vallen. De professionals doen zeker hun best. Daar twijfelen wij niet aan. Wat wij missen is de buurt zelf. Wat wil de buurt en hoe denken de jongeren over hun wijk. Kortom we gaan het allemaal weer meemaken op dinsdag 12 maart als we een toelichting krijgen van de wethouder op de vorderingen in de Gilliswijk. Als je het artikel leest in het AD zijn wij niet optimistisch. Stadsbelangen Delft zal blijven meedenken en vooral hopen.
Stadsbelangen Delft
Bram Stoop
‘Uit de bak, aan de bak’
Bram Stoop vertegenwoordigt namens Stadsbelangen Delft onder andere de commissies, waarin onderwerpen aan de orde komen over het wijkwerk, jeugd en jongeren. En niet zonder reden, want Bram werkt al ruim 25 jaar in Haaglanden met probleem jongeren, waarvan 13 jaar uitsluitend met jongeren van Marokkaanse afkomst.
Het is dan ook niet vreemd, dat Bram werd gevraagd om mee te werken aan de documentaire ‘Uit de bak, aan de bak’, die op 15 en 22 april as. op Nederland 2 wordt uitgezonden vanaf 16.05 uur.
Waar gaat deze documentaire over?
Het is een documentaireserie waarin Mildred Roethof en Annegré Bosman in de wereld van jong volwassen, ex-delinquenten en ‘wajongeren’ duiken die aan de bak willen. We zien hoe ontspoorde jongeren, die voor uiteenlopende vergrijpen in de bak hebben gezeten, een kans krijgen om ‘aan de bak’ te gaan.
Om ze te motiveren en te inspireren ontmoeten ze bekende Nederlanders als Henk Schiffmacher, Ernesto Hoost en Georgina Verbaan die dichterbij hen staan dan ze vermoeden. We zien de zeventienjarige Diego. In 2005 komt de dan elfjarige Diego in het nieuws. Als achtjarige is hij door jeugdzorg in de jeugdgevangenis Harreveld geplaatst waar hij regelmatig seksueel wordt misbruikt door groepsgenoten. Diverse actualiteitenrubrieken besteden in 2005/2006 uitgebreid aandacht aan de misstanden. De elfjarige Diego vertelt onherkenbaar in beeld zijn verhaal. Nu, zes jaar later, wil Diego het hele verhaal vertellen, hij neemt definitief afscheid van zijn verleden en richt zich op het heden. Een professioneel team van topsporters waaronder Ernesto Hoost (oud-vechtsporter) en Gerard Egberts (oud-wielrenner) probeert glans in zijn leven terug te krijgen.
Bram en Stadsbelangen Delft willen graag meepraten en denken over problemen, die er zijn met deze jongeren, maar ook en vooral hoe de hulpverlening aan deze jongeren verloopt. Hierbij baseert Bram zich vanuit de ervaringen die hij dagelijks mee maakt in zijn werk. Vanuit de praktijk dus in plaats vanachter de tekentafel. Hij laat zich al langere tijd kritisch uit over hoe het gaat met de jeugdzorg, de wijken en de aanpak hiervan.
Hij vindt dat er veel te veel mensen met hetzelfde bezig zijn, zonder dat men van elkaar weet wie wat eigenlijk doet. Hoe vaak horen we niet, dat hij of zij bekend was bij de hulpverlening, nadat één van deze jongeren een ernstig misdrijf heeft gepleegd?
Bram werkt als projectleider bij Stichting de TRIX aan de Scheveningse haven. Bram heeft vijf dagen per week te maken met jongeren die alle hulpverlening achter de rug hebben. Dat zijn vaak jongeren die nergens anders meer terecht kunnen en bij de TRIX een traject volgen. Tijdens hun verblijf bij de TRIX kunnen de jongeren vier lasdiploma’s halen en een veiligheidsdiploma ook wel VCA genoemd halen.
Eén van de belangrijkste samenwerkingspartners van de TRIX is het veiligheidshuis in Den Haag, die Bram als onmisbaar ervaart. Via het veiligheidshuis worden korte lijnen gerealiseerd met de dienst Sociale Zaken en Werkgelegenheid en de bestuursdienst van de gemeente Den Haag.
Voordat een jongere bij de TRIX geplaatst wordt, moet er eerst een plan van aanpak zijn van de doorverwijzende instanties en moet er contact zijn met de ouders of verzorgers van de jongere. Houdt men zich niet aan de afspraak, dan wordt men hier op gepaste wijze op aangesproken. Dit om het dumpen van jongeren wat in het verleden gebeurde, uit te sluiten.
Het bedrijfsleven in Haaglanden laat zich ook steeds meer zien bij de TRIX om met deze voor vele kansloze jongeren aan de slag te gaan. Voor Bram en zijn twee werkmeesters, die de jongeren begeleiden, zijn het zeker geen kansloze jongeren, maar eerder slachtoffer van het systeem. Er gaat veel mis. Wat Bram betreft wordt het tijd dat de discussie op gang komt over deze jongeren en vooral de wijze waarop zij geholpen moeten worden. Hij ziet dit het liefst in Haaglanden verband gebeuren. Natuurlijk gaat niet alles fout bij de hulpverlening, maar wel waar het deze groep jongeren betreft.
Op zaterdag 7 april was in de Volkskrant te lezen dat een probleemgezin € 40.000 per jaar kost. De gemeenten krijgen de verantwoordelijkheid over jeugdzorg, maar de ervaring van Bram is, dat de regie ontbreekt. In de documentaire wordt schokkend duidelijk wat er fout kan gaan met deze probleem jongeren. In de twee maanden dat Bram met de jongeman uit de documentaire heeft gewerkt, heeft deze jongen vijf verschillende woonruimtes via de hulpverlening gekregen. Kortom geen vaste thuisbasis, omdat men deze gewoon niet kan bieden en dat ook niet wil toegeven. Het vervolg laat zich raden. Schuldige???? zegt u het maar. Wat heeft dit allemaal gekost?
€ 40.000,– lijkt nog een te laag bedrag.
Hopelijk draagt deze documentaire in Delft bij aan een open discussie over deze problematiek? Ook in onze stad hebben we een aantal jongeren, dat in de volksmond ‘wandelende tijdbommetjes’ worden genoemd en waaraan te weinig hulp wordt geboden. Voor een impressie over deze documentaire zie:
http://www.youtube.com/watch?v=mOp10O2OvHo
Fractie Stadsbelangen Delft
Aad Meuleman
