Terwijl de grote meerderheid van de Delftse politieke partijen nog steeds zwijgt, suddert de zaak van Sjoerd S nog voort. Stadsbelangen Delft volgt deze zaak vanaf het begin zeer nauw en heeft diverse keren schriftelijke vragen aan het college van B&W gesteld over deze ernstige fraudezaak.
Lees verder
Tag Archive for geheimhouding
Waarom makkelijk als het moeilijk kan?
Geheimhouding is niet transparant!
Van een lokale overheid mag transparantie worden verwacht. Het onnodig opleggen van geheimhouding helpt daar niet bij. Dat is naar onze mening ook het geval inzake de kwestie Sjoerd S. Vandaar dat onze fractie hierover vandaag schriftelijke vragen heeft gesteld. Deze kwestie vraagt om een open publiekelijk debat, omdat gevolgen van besluiten van het college, ook vanuit het verleden, daarin thuishoren.
Lees verder
Waar is het college bang voor?
Het is wel bijzonder dat het college naar aanleiding van onze vervolgvraag over de kwestie Sjoerd S., die wij ruim een maand geleden stelden, twee dagen na ons artikel op onze website ineens met een antwoord komt.
Zie onderstaande link antwoord college:
https://ris.delft.nl/internet/overige-stukken_41186/category/publicatiestuk/schriftelijke-antwoorden_69/1913226-college-van-bw-beantwoording-schriftelijke-vragen-van-de-fractie-stadsbelangen-inzake-vervolg-kwestie-sjoerd-s_109670.html
Lees verder
Webcolumn: Sollicitatie transparanter
De hele heisa rond de sollicitatieprocedure voor de functie van burgemeester in Roermond vraagt om nog eens kritisch naar deze procedure te kijken. Vooral naar het overdreven geheimzinnige gedoe rond sollicitatieprocedures bij dergelijke vacatures.
Op basis van de huidige regels was de betreffende wethouder als adviseur toegevoegd aan de vertrouwenscommissie en was daarmee gebonden aan de vertrouwelijkheid en geheimhouding die op dergelijke commissies van toepassing is. In dat kader was contact met een kandidaat dus niet aan de orde. Formeel en op basis van de huidige regelgeving fout, maar wat is nu het probleem?
Als je kijkt naar sollicitatieprocedures in onze maatschappij, dan zie je vooral dat, zeker in hogere functies, vacatures vaak al informeel zijn ingevuld voordat de sollicitatiebrief is geschreven. Sollicitaties zijn vaker het gevolg van goed netwerken vooraf en sollicitanten bereiden zich goed voor door het inwinnen van informatie. Bijvoorbeeld bij mensen die bij het bedrijf werken, waar men wil solliciteren en die zij kennen of door vooraf informatie in te winnen bij het bedrijf zelf.
Zeker bij een sollicitatieprocedure voor het burgemeesterschap zullen kandidaten zich zo goed mogelijk voorbereiden. Wat speelt er zich af in de betreffende gemeente, wat is daar belangrijk etc. Daarnaast wordt het functieprofiel, wat verwacht men van een nieuwe burgemeester, publiekelijk door de gemeenteraad bediscussieerd en vastgesteld. Kandidaten kunnen bij wijze van spreken bij voorbaat al de vragen van de vertrouwenscommissie grotendeels zelf invullen.
De overdreven reacties deze week over de procedure in Roermond zijn in feite hypocriet te noemen. Iedereen weet zo langzamerhand in het politieke landschap dat landelijke partijen simpelweg op de hoogte zijn van welke kandidaat (namens hun partij) bij welke gemeente solliciteert. Achter de schermen wordt daar ’in de achterkamer’ over gesproken en contacten met partijgenoten in de betreffende gemeente vinden gewoon plaats. Niks bijzonders en zeker niet afwijkend van andere sollicitatieprocedures in onze maatschappij.
Waarom er zo hypocriet wordt gedaan over deze procedure is de vraag. Men stelt dat als een kandidaat wordt afgewezen, dit mogelijk consequenties kan hebben voor de functie die een kandidaat op dat moment uitoefent. Daarnaast zou een afwijzing niet goed zijn voor het CV van de betreffende sollicitant.
Een afwijzing betekent per definitie niet dat iemand niet geschikt is, maar dat de keuze van een vertrouwenscommissie uitgaat naar een andere kandidaat. Bovendien als een sollicitant goed functioneert in zijn of haar huidige functie, betekent een afwijzing bij een sollicitatie niet, dat de betreffende persoon ineens minder gaat functioneren in zijn of haar huidige functie.
De wens om te veranderen van baan is een normale gang van zaken. Daar is niets verkeerd aan. Tijd om deze procedure en de hele geheimzinnigheid daarom heen eens tegen het licht te houden en aan te passen aan de eisen van deze tijd. Gewoon transparant! Scheelt een hoop gedoe.
Aad Meuleman
Webcolumn: ‘Rookwolken’
Nu de rookwolken na het debat afgelopen week over het referendumverzoek en het initiatiefvoorstel ‘voorlopig’ zijn opgetrokken, is er even tijd om terug te kijken naar de raadsvergadering van afgelopen donderdag.
Het blijft bijzonder te constateren dat de uitslag van beide voorstellen voor aanvang van de raadsvergadering al bekend was. Geen fractie die de andere fracties nog zou kunnen overtuigen. Toch slaagde de raad er in tot diep in de nacht door te vergaderen.
Aan het onderwerp exploitatielasten van Het Nieuwe Kantoor, inmiddels bekend dat deze fors hoger zullen zijn, werd vanwege het late uur geen tijd meer besteed. Behalve Stadsbelangen was er niemand die dit onderwerp nog ter sprake bracht.
De raad kreeg vlak voor aanvang van de vergadering een voorstel van het college uitgereikt, waarin het college voorstelde de geheimhouding van bepaalde cijfers achteraf op te heffen. Deze cijfers waren zonder toestemming van de raad door het college publiekelijk bekend gemaakt. De raad zou het voorstel ’s middags via een emailbericht hebben ontvangen. Tot op heden nog steeds geen emailbericht gezien. Bewuste tactiek van het college?
Stoelinga meldde aangifte wegens lekken van vertrouwelijke informatie te hebben gedaan. Weliswaar weer een publiciteitesstunt, maar formeel is deze aangifte terecht. Zeker gezien het beleid dat het college en de raad over het lekken van vertrouwelijke informatie in de afgelopen jaren hebben gevoerd. Wat voor de één geldt, geldt ook voor de ander. Stoelinga werd enkele jaren geleden door de rechter voor eenzelfde feit veroordeeld.
Het wordt tijd om de onderwerpen vertrouwelijkheid en geheimhouding nog eens goed te bespreken. Je kunt je afvragen of het college niet te gemakkelijk gebruik maakt van deze instrumenten.
Opvallend tijdens de discussie was dat de burgemeester zich een aantal malen, vooral richting Leefbaar Delft, inhoudelijk met het debat ging bemoeien. Het is niet de taak van de voorzitter van de raad om politiek te bedrijven tijdens raadsvergaderingen. Hij was ook niet consistent in het toepassen van de orde. Interrupties werden eerst om onduidelijke reden niet toegestaan, maar snel week hij hier vervolgens weer vanaf.
Het blijft onbegrijpelijk dat gemeenteraadsleden bij stemmingen over onderwerpen die hen niet bevallen de raadszaal verlaten. ‘Volksvertegenwoordigers’ die weglopen voor verantwoordelijkheden. Met het voorstel tot het achteraf opheffen van geheimhouding, blijft het feit dat cijfers publiekelijk kenbaar zijn gemaakt zonder toestemming van de raad overeind staan en daarmee ook de aangifte. Men had dus gewoon aan de stemming kunnen deelnemen.
De orde van de raad bepaalt dat rond 24.00 uur geen agendapunten meer worden behandeld. Dat is niet zonder reden. De afgelopen jaren is steeds weer gebleken, dat het geen zin meer heeft om agendapunten na middernacht nog eens uitvoerig te bespreken. Ook afgelopen donderdag bleek weer dat geen fractie er nog zin in had om vanwege het tijdstip uitgebreid in te gaan op het volgende agendapunt. Een zorgvuldige discussie over het initiatiefvoorstel is daardoor achterwege gebleven.
Of de referendumverordening nog serieus moet worden genomen is de vraag. De grote voorstanders van dit instrument, D66 en Groen Links, hebben duidelijk laten zien dat het voor hen vooral een papieren tijger is. Het kwam deze partijen niet uit en dus werden de inwoners simpel aan de kant geschoven. Ook door de PvdA. De kiezers zullen zich dat bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen ongetwijfeld herinneren.
De indieners van het inleidend referendumverzoek en aanhang hebben aangekondigd naar de rechter te zullen stappen. Dit mede naar aanleiding van een soortgelijke situatie die zich in Zutphen heeft voorgedaan. De gemeenteraad daar werd door de rechter terug gefloten. Geen vrolijk vooruitzicht als dat in Delft ook zou gebeuren. Voorlopig zijn de rookwolken opgetrokken, maar nog niet voorgoed verdwenen.
Aad Meuleman
Adviezen Adviescommissie van bezwaar blijven geheim
De meerderheid van de gemeenteraad volgt het standpunt van burgemeester Verkerk om de geheimhouding van de adviezen van de Adviescommissie van bezwaar te handhaven.
Stadsbelangen is hierover verbaast. Immers de burgemeester stuurde de uitspraken van de rechter inzake café De Sport en Taveerne wel naar de gemeenteraad. Deze stukken zijn dus openbaar. Bovendien lazen wij in de uitspraken van de rechter vrijwel dezelfde informatie als wij hebben gelezen in de adviezen van de Adviescommissie van bezwaar. Geen enkele reden dus om de geheimhouding te handhaven.
Bij de beoordeling om de geheimhouding al dan niet op te heffen was voor onze fractie uitgangspunt of het op dit moment zin heeft de geheimhouding nog te handhaven. Immers de rechtzaken zijn afgehandeld en er is bovendien al veel informatie in de openbaarheid gekomen. Nog afgezien van het feit dat de behandeling van het bezwaar bij de Adviescommissie van bezwaar openbaar is.
Op zichzelf is het begrijpelijk en verstandig om geheimhouding op te leggen op het moment dat er nog juridische procedures lopen. Maar dat is nu niet meer het geval. Verkerk verdedigde dat het hier vooral gaat om de eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer van de betrokkenen. Bovendien hadden zijn adviseurs hem geadviseerd de geheimhouding te handhaven. Verder verwees hij in een brief aan de raad naar artikelen in de wet zonder echt te motiveren waarom handhaving van de geheimhouding op dit moment nog echt noodzakelijk is.
Bijzonder was bijdrage van de PvdA fractie. De heer Blinker betoogde dat alle stukken geheim moeten zijn, tenzij. Volgens onze fractie is het net andersom, namelijk alle stukken zijn openbaar, tenzij. De eerbiediging van de politieke levenssfeer is uiteraard een sterk argument, maar is in deze kwestie op dit moment niet meer aan de orde gezien de vele details die op dit moment publiekelijk bekend zijn. Onze fractie vroeg Verkerk naar zijn uitspraak destijds toen hij de betrokken cafés harddrugcafés noemde. “Hoe zit het dan met de eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer van de eigenaren, die nota bene geen verdachten zijn?” Dat is volgens de burgemeester niet altijd te vermijden. Hoe bijzonder wordt omgegaan met de eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer in deze kwestie, blijkt hier wel uit.
Stadsbelangen is van mening dat geheimhouding in deze zaak geen enkel doel meer dient en stemde, samen het CDA, SP, Onafhankelijk Delft en Leefbaar-Delft, voor opheffing van de geheimhouding. De meerderheid van de raad gaf helaas niet de voorkeur aan transparantie naar de burger en volgde de stellingname van Verkerk.
Fractie Stadsbelangen-Delft
