De hele heisa rond de sollicitatieprocedure voor de functie van burgemeester in Roermond vraagt om nog eens kritisch naar deze procedure te kijken. Vooral naar het overdreven geheimzinnige gedoe rond sollicitatieprocedures bij dergelijke vacatures.
Op basis van de huidige regels was de betreffende wethouder als adviseur toegevoegd aan de vertrouwenscommissie en was daarmee gebonden aan de vertrouwelijkheid en geheimhouding die op dergelijke commissies van toepassing is. In dat kader was contact met een kandidaat dus niet aan de orde. Formeel en op basis van de huidige regelgeving fout, maar wat is nu het probleem?
Als je kijkt naar sollicitatieprocedures in onze maatschappij, dan zie je vooral dat, zeker in hogere functies, vacatures vaak al informeel zijn ingevuld voordat de sollicitatiebrief is geschreven. Sollicitaties zijn vaker het gevolg van goed netwerken vooraf en sollicitanten bereiden zich goed voor door het inwinnen van informatie. Bijvoorbeeld bij mensen die bij het bedrijf werken, waar men wil solliciteren en die zij kennen of door vooraf informatie in te winnen bij het bedrijf zelf.
Zeker bij een sollicitatieprocedure voor het burgemeesterschap zullen kandidaten zich zo goed mogelijk voorbereiden. Wat speelt er zich af in de betreffende gemeente, wat is daar belangrijk etc. Daarnaast wordt het functieprofiel, wat verwacht men van een nieuwe burgemeester, publiekelijk door de gemeenteraad bediscussieerd en vastgesteld. Kandidaten kunnen bij wijze van spreken bij voorbaat al de vragen van de vertrouwenscommissie grotendeels zelf invullen.
De overdreven reacties deze week over de procedure in Roermond zijn in feite hypocriet te noemen. Iedereen weet zo langzamerhand in het politieke landschap dat landelijke partijen simpelweg op de hoogte zijn van welke kandidaat (namens hun partij) bij welke gemeente solliciteert. Achter de schermen wordt daar ’in de achterkamer’ over gesproken en contacten met partijgenoten in de betreffende gemeente vinden gewoon plaats. Niks bijzonders en zeker niet afwijkend van andere sollicitatieprocedures in onze maatschappij.
Waarom er zo hypocriet wordt gedaan over deze procedure is de vraag. Men stelt dat als een kandidaat wordt afgewezen, dit mogelijk consequenties kan hebben voor de functie die een kandidaat op dat moment uitoefent. Daarnaast zou een afwijzing niet goed zijn voor het CV van de betreffende sollicitant.
Een afwijzing betekent per definitie niet dat iemand niet geschikt is, maar dat de keuze van een vertrouwenscommissie uitgaat naar een andere kandidaat. Bovendien als een sollicitant goed functioneert in zijn of haar huidige functie, betekent een afwijzing bij een sollicitatie niet, dat de betreffende persoon ineens minder gaat functioneren in zijn of haar huidige functie.
De wens om te veranderen van baan is een normale gang van zaken. Daar is niets verkeerd aan. Tijd om deze procedure en de hele geheimzinnigheid daarom heen eens tegen het licht te houden en aan te passen aan de eisen van deze tijd. Gewoon transparant! Scheelt een hoop gedoe.
Aad Meuleman
