‘De buurthuizen zitten bomvol’ De woorden van oud wethouder Rensen in één van zijn laatste gemeenteraadsvergaderingen klinken nog na. En toch besluit het college acht buurtaccommodaties te sluiten. Bijzonder te constateren dat vooral onder de verantwoordelijkheid van de PvdA in de afgelopen decennia heel veel ruimtebehoefte is gerealiseerd zonder kritisch stil te staan bij de soms voor de handliggende alternatieven.
De nota geeft aan: inefficiënt gebruik en het ontbreken van een integrale visie. Nog erger: veel verspilling van gemeenschapsgeld in combinatie met kritiek op eigen beleid. Daar moeten we het mee doen.
Stadsbelangen heeft regelmatig gepleit voor het dubbel gebruik van locaties. Voortdurend hebben wij gevraagd om evaluatie van bestaand beleid (onder andere Knopen in de Wijk). Er werd steeds maar nieuw beleid ingevoerd. Het werd steeds terzijde geschoven en nu blijkt na al die jaren gemeenschapsgeld inefficiënt te zijn gebruikt. Zelfs een toezegging van wethouder Rensen, op basis waarvan een motie door de toenmalige oppositie in maart 2008 werd ingetrokken, over een klanttevredenheidonderzoek werd niet nagekomen.
Daarnaast werden de wijkaccommodaties onder de vlag gebracht van een dure organisatie (Breed Welzijn Delft). Alle vrijwilligers kwamen bij wijze van spreken onder curatele en veel van deze vrijwilligers liepen dus weg. De buurthuizen zijn de buurthuizen niet meer. Zo simpel is het verhaal.
Als uitgangspunt wordt nu gehanteerd dat het accent alleen wordt gelegd op mensen met een beperking, jongeren en ouderen. Dat is een aanmerkelijke koerswijziging. De accommodaties waren altijd gericht om wijkbewoners in hun wijk een ontmoetingsplek te geven. Dat wordt nu losgelaten en eigenlijk kun je je afvragen of het nieuwe accommodatiebeleid niet meer een soort verpleegaccommodatie gaat worden. De accommodaties die blijven bestaan richten zich niet meer op mensen die zichzelf kunnen redden.
Het is de wens van het college om te komen tot een dekkend netwerk van voorzieningen rekening houdend met de ruimtelijke begrenzingen en de verschillende behoeften per wijk. De nota geeft als uitgangspunt 15 minuten lopen om een accommodatie te kunnen bereiken. Als dat waar is, dan rijst toch de vraag waarom bijvoorbeeld afscheid wordt genomen van de Ooievaarsnest. Vanaf het Oostblok naar de Brasserskade is toch ruim 15 minuten lopen, zeker als je oud bent of een functiebeperking hebt. Men gaat wel uit van de beweegnorm van 30 minuten, maar gezien de doelgroep die wordt beoogd met het nieuwe beleid, mag worden afgevraagd of dit wel reëel te noemen is. Wij vinden van niet.
Prima dat men niet meer wil kijken naar afspraken vanuit het verleden, maar vooral naar actuele behoeften. Maar wat ons betreft blijft het doel van een buurtaccommodatie overeind.
Het college is in deze nota uitgegaan van een wel zeer technische benadering. Het aantal gebruikers in relatie tot het aantal m2. Als je dat op deze wijze zo technisch beredeneert, dan kun je gemakkelijk motiveren waarom het aantal accommodaties zo fors wordt teruggebracht. Wij dachten dat alleen in penitentiaire inrichting wordt aangegeven hoeveel vierkante meters iemand nodig heeft. Het Welzijnswerk is niet in vierkante meters uit te drukken en te berekenen. Ongelofelijk dat het college op deze wijze het besluit om buurtaccommodaties te sluiten wil verkopen.
Wat het college niet aangeeft is wat de effecten zijn op de wijk van een buurtaccommodatie. Het gaat niet alleen om het bezoek aan een buurthuis. Een bezoek aan het buurthuis gaat door als men de deur achter zich dichttrekt. Wij missen overwegingen naar alternatieve oplossingen om tot de gewenste besparingen te komen, zodat niet alle voorgestelde accommodaties gesloten hoeven te worden. Het vierkante meter verhaal van het college is ons wat te gemakkelijk.
Over de rol van de BWD wordt het nodige geschreven, maar we missen in de nota de rol van de vrijwilligers. Wat is het effect geweest in positieve zin van het onderbrengen van alle buurtaccommodaties onder de vlag van de BWD? In feite geeft de nota het antwoord al. Inefficiënt en het ontbreken van een integrale visie. Niet alleen bij de BWD, maar vooral bij de colleges die vanaf 1998 verantwoordelijk zijn geweest voor dit beleid.
Door meer inzet van vrijwilligers zou het accommodatiebeleid naar onze mening goedkoper kunnen. Daarover vinden wij niets terug in deze nota. Hoewel wij begrijpen dat bezuinigingen noodzakelijk zijn, vindt Stadsbelangen dat het college met deze nota onvoldoende heeft gezocht naar alternatieve oplossingen om tot de noodzakelijke bezuinigingen te komen. Het simpel sluiten is wel erg gemakkelijk. De discussie krijgt een vervolg in de gemeenteraad van 13 oktober 2011.
Fractie Stadsbelangen Delft
Bram Stoop